If you are citizen of an European Union member nation, you may not use this service unless you are at least 16 years old.
You already know Dokkio is an AI-powered assistant to organize & manage your digital files & messages. Very soon, Dokkio will support Outlook as well as One Drive. Check it out today!
Η κοινωνική, πολιτική, φυλετική και σεξουαλική διαφορετικότητα, καθώς κι ο φυλετικός και σεξουαλικός, σεξιστικός ρατσισμός είναι ζητήματα που έχουν απασχολήσει ευρύτερα τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στο πλούσιο, πολυσχιδές και πολυδαίδαλο κινηματογραφικό έργο του.Περισσότερες πληροφορίες εδώ
Θέλουν να πω, "Ας μην ξεχνάμε ότι δύο λευκά αγόρια επίσης πέθανανε βοηθώντας νέγρους να βοηθήσουν τους εαυτούς τους."
Θέλουν να πω, "Θα πενθώ με τις μητέρες αυτών των δύο λευκών αγοριών."
Όμως, η κατάσταση στην πολιτεία του Μισισιπή, δεν θα επιτρέψει ακόμη και σε αυτά τα λευκά αγόρια να ταφούν στο ίδιο νεκροταφείο, με το αγόρι νέγρος. Λέω, "Δεν έχω περισσότερη αγάπη να δώσω! Έχω μόνο οργή στην καρδιά μου σήμερα, και θέλω να είστε θυμωμένοι και εσείς μαζί μου! Γιατί είμαι άρρωστος και κουρασμένος, και θέλω να είστε άρρωστοι και κουρασμένοι μαζί με εμένα! Έχω βαρεθεί να πηγαίνω στην κηδείες των μαύρων ανδρών που έχουν δολοφονηθεί από λευκούς! Και έχω βαρεθεί τον λαό αυτής της χώρας που συνεχίζει να επιτρέπει να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα! " Ποιο είναι αναφαίρετο δικαίωμα, αν είστε negro; Τι σημαίνει "ίση μεταχείριση στο πλαίσιο του νόμου"; Τι .. τι σημαίνει αυτό, "ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους";
Τώρα μπορώ να πω σε αυτούς τους ανθρώπους, «Κοιτάξτε το πρόσωπο αυτού του νεαρού, και θα δείτε το πρόσωπο ενός μαύρου. Αλλά αν δει κανείς το αίμα που χύθηκε, είναι κόκκινο! Είναι σαν το δικό σας! Είναι ακριβώς όπως το δικό σας! "
Μια ναζιστική ομάδα νέων, που υπό το σήμα στην σβάστικας πρεσβεύουν την ανωτερότητα του λευκού λαού και προσπαθούν με κάθε μέσον, ακόμα και με τον θάνατο να κρατήσουν τους έγχρωμους στα χαμηλότερα κλιμάκια υπό το βάρος της εξουσιαστικής τους μπότας. Και νομίζοντας πως μπορούν να διατηρήσουν τις ισορροπίες, πέφτουν θύματα της ίδιας τους της μανίας καταστρέφοντας, όχι μόνο τις δικές τους ζωές, αλλά κι αυτών που αγαπάνε περισσότερο και ήθελαν να προστατεύσουν.
«Η Λευκή Κορδέλα: Μια ιστορία για τα παιδιά της Γερμανίας», όπως είναι ο πλήρης αμετάφραστος γερμανικός τίτλος, είναι μια ιστορία για τα παιδιά της Γερμανίας, όχι όμως κι ένα αθώο παιδικό παραμύθι. Είναι μια παραβολή για την καλλιέργεια και την παγίωση της κοινωνικής βίας, για τη γένεση του Κακού, μια αλληγορική αφήγηση για την ανατροφή μιας ολόκληρης γενιάς Γερμανών που γαλουχήθηκαν με βία για να γεννήσουν αργότερα την υπέρτατη μορφή κοινωνικής και πολιτικής βίας -το ναζισμό.
Βρισκόμαστε σ' ένα μικρό χωριό της βόρειας Γερμανίας, κάπου στα 1913. Ένας αόρατος αφηγητής μας υποδέχεται στο ασπρόμαυρο τοπίο και ξεκινά να μας διηγείται μια ιστορία της νεανικής του ηλικίας, όταν μια σειρά από ανεξήγητα γεγονότα αναστάτωσαν τη γαλήνια καθημερινότητα του χωριού του και σημάδεψαν καθοριστικά κι αμετάκλητα τις ζωές των χωρικών.
Οι κάτοικοι του χωριού, ενήλικοι και παιδιά, ζουν σε μια κοινωνία προτεσταντικής καταπίεσης. Οι μοναδικές αποχρώσεις της ζωής είναι γι' αυτούς το άσπρο και μαύρο, σαν τα πλάνα του Haneke που ντύνουν το χιονισμένο χωριό. Ηθική ή ανηθικότητα, καλό και κακό -δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Η καταπίεση κι η βία είναι αυτές που διαμορφώνουν χαρακτήρες, μαζί με την 'Λευκή Κορδέλα' της ηθικής (ο πάστορας, κυρίαρχη φιγούρα στο χωριό, τυλίγει στα χέρια των παιδιών που παρουσιάζουν αποκλίνουσες συμπεριφορές μια λευκή κορδέλα, για να φέρουν επάνω τους ένα στίγμα που θα τους θυμίζει την απομάκρυνσή τους από τις ηθικές αξίες).
Ένα ολόκληρο χωριό τυλιγμένο ασφυκτικά με μια Λευκή Κορδέλα, για να θυμίζει στους 'υποδειγματικούς' κατοίκους του τη φαυλότητα στην οποία είναι βυθισμένοι. Καταπίεση, κακοποίηση, εκδίκηση. Ένας φαύλος κύκλος που γεννιέται και γεννά τη βία. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ωριμάζουν κι αρχίζουν σιγά-σιγά να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα γύρω τους, είναι φυσικό να επηρεάζονται και να διαμορφώνονται από αυτό το νοσηρό περιβάλλον. Ο φόβος, η καχυποψία κι η ενοχή πνίγουν την παιδική αθωότητα και μετατρέπουν αργά αλλά σταθερά αυτή την ομάδα παιδιών σε 'enfants terribles' που με την πρώτη ευκαιρία θα διδάξουν από πρώτο χέρι τον τρόμο (για τον Θεό και τον άνθρωπο), τον πόνο (τον σωματικό αλλά και τον ψυχικό) και τον θάνατο σε αυτούς που τους τον δίδαξαν. Ο μόνος άτρωτος παραμένει ο χαρακτήρας του δασκάλου, ο αποστασιοποιημένος μας αφηγητής, ο μόνος, συμπτωματικά (;) χωρίς απογόνους....
.......Ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος δολοφονείται στο Σαράγεβο, γεγονός που σημαίνει την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το μικρό γερμανικό χωριό μαζεύεται ανήσυχο στην εκκλησία. Τα παιδιά της χορωδίας είναι έτοιμα από καιρό, «εκπαιδευμένα» να σηκώσουν το λάβαρο της ναζιστικής Γερμανίας.
Ήρωας της ταινίας είναι ο Γκουίντο, ένας χαριτωμένος άνθρωπος με παιδική αθωότητα. Eίναι το 1939, και έχει έρθει στο Aρέτσο, όπου με κέφι και χιούμορ αναζητεί την τύχη του και τον έρωτα, αδιαφορώντας για τον αυξανόμενο αντισημιτισμό και φασισμό που τον περιβάλλει. O Γκουίντο ερωτεύεται την Nτόρα, μια όμορφη δασκάλα. Mερικά χρόνια αργότερα, ο Γκουίντο και η Nτόρα έχουν παντρευτεί και έχουν έναν γιο. Όμως οι προκαταλήψεις, που κάποτε ο Γκουίντο αγνοούσε, έχουν γίνει τώρα Φυλετικοί Nόμοι, τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίσει. Πάντως, ο Γκουίντο είναι αποφασισμένος να προστατέψει το γιο του από τη βάρβαρη πραγματικότητα της ζωής τους. H απόφασή του αυτή γίνεται θέμα ζωής και θανάτου, όταν ο Γκουίντο και ο γιος του στέλνονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. H Nτόρα επιβιβάζεται κι εκείνη στο ίδιο τρένο, και τώρα ο Γκουίντο θα πρέπει να εκμεταλλευθεί στο έπακρο τη φαντασία και το κουράγιο του για να σώσει αυτούς που αγαπά…
Για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου ένα τόσο "βαρύ" θέμα, όπως το ολοκαύτωμα, κινηματογραφείται σαν μια πικρή κομεντί, που ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, το τραγικό και το κωμικό, τη βαρβαρότητα και την αθωότητα. Tο La vita e bella είναι ένας ύμνος στο θαύμα της ζωής, στον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση και συνάμα ένας υπέροχος σαρκαστικός χλευασμός στη ζοφερότητα και τη σκοτεινιά του θανάτου.
Η αληθινή ιστορία του Τσέχου επιχειρηματία Oskar Schindler, ο οποίος ξεκλινησε προσεταιριζόμενους τους ΝΑΖΙ στην κατεχόμενη Πολωνία το εργοστάσιό του, εκμεταλλευόμενος τα φτηνά εργατικά χέρια των εβραίων. Σταδιακά όμως, όταν δει από κοντά το δράμα τους, θα χρησιμοποιήσει όλη του την περιουσία για να σώσει πάνω από 1.000 εβραίους από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στο Auschwitz.
Βρέθηκε η λίστα του Σίντλερ.
Υπεύθυνοι της κρατικής βιβλιοθήκης της Νότιας Ουαλίας βρήκαν την λίστα του Γερμανού επιχειρηματία Όσκαρ Σίντλερ με τα 801 ονόματα των Εβραίων που σώθηκαν από το Ολοκαύτωμα. Η λίστα με τις 13 σελίδες βρέθηκε ανάμεσα σε σημειώσεις και αποκόμματα εφημερίδων του Αυστραλού συγγραφέα Τόμας Κένελι.
«Η λίστα συντάχτηκε βιαστικά στις 18 Απριλίου του 1945 και έσωσε 801 ανθρώπους από θαλάμους αερίων. Πρόκειται για ένα ανεκτίμητο κομμάτι της Ιστορίας», δηλώνει η διευθύντρια της βιβλιοθήκης, Όλβεν Πρικ.
Ο Κένελι χρησιμοποίησε τη λίστα αυτή προκειμένου να γράψει το -βραβευμένο με Booker για το 1982- μυθιστόρημά του με τίτλο «Η κιβωτός του Σίντλερ», στο οποίο εξιστορούσε πώς ο Σίντλερ διακινδύνευσε τη ζωή του προκειμένου να σώσει περίπου 1000 Εβραίους, με το πρόσχημα ότι τους χρειαζόταν ως εργάτες στην επιχείρησή του.
Μάλιστα, είχε κάνει πολλά αντίγραφα της λίστας για να τα μοιράσει σε πολλές υπηρεσίες της Γερμανίας, όπως υποστηρίζει η διευθύντρια της βιβλιοθήκης και προσθέτει ότι ο Λέοπολντ Φέφερμπεργκ - ο άνδρας με τον αριθμό 173 στη λίστα - ήταν αυτός που παρέδωσε τα πολύτιμα έγγραφα στον Κένελι.
Ο Χολιγουντιανός σκηνοθέτης, Στίβεν Σπίλμπεργκ, έκανε το μυθιστόρημα ταινία με πρωταγωνιστές τον Λίαμ Νίσον και τον Ρέιφ Φάινς το 1993.
Ο Όσκαρ Σίντλερ γεννήθηκε στο γερμανόφωνο τμήμα της Αυστρο-Ουγγαρίας το 1908. Χρησιμοποιούσε Εβραίους εργάτες αλλά όσο ο πόλεμος προχωρούσε τον φόβιζε η συμπεριφορά των Ναζί. Με δωροδοκίες αλλά και πειθώ κατάφερε να επηρεάσει τους αξιωματούχους ότι οι εργάτες του ήταν ζωτικής σημασίας για το εργοστάσιό του.
Ο Σίντλερ πέθανε το 1974 μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση μετά το μυθιστόρημα και την ταινία.
Ο Σταύρος είναι ένας ψιλικατζής. Η γυναίκα του τον έχει εγκαταλείψει και αρνείται να επιστρέψει η μητέρα του έχει πάθει ήδη ένα εγκεφαλικό και ο Σταύρος πρέπει να την προσέχει επί 24ώρου βάσεως.
Η αγαπημένη ασχολία του Σταύρου και των τριών φίλων του, που επίσης διατηρούν ψιλικατζίδικο στη γειτονιά, είναι το καθημερινό μέτρημα των Κινέζων, οι οποίοι στήνουν το μαγαζί τους απέναντι. Μια δουλειά που δεν έχει τέλος γιατί οι Κινέζοι μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα. Το μέτρημα διακόπτεται μόνο αν περάσει κανένας Αλβανός. Τότε πέφτουν στοιχήματα αν ο σκύλος θα γαβγίσει τον Αλβανό ή όχι. Αυτή είναι η δεύτερη αγαπημένη ασχολία τους. Έτσι περνούν την ώρα τους, χαλαρά και διασκεδαστικά, χαζεύοντας τη ζωή που αλλάζει έξω από τα μαγαζιά τους.
Ο Σταύρος όμως είναι διαρκώς ανήσυχος. Ανεξήγητα δυσαρεστημένος. Τα βράδια δεν μπορεί να κοιμηθεί αλλά δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Μέχρι που μια μέρα ένας περαστικός Αλβανός (αφού τον γαβγίσει ο σκύλος) αναγνωρίζει στη μητέρα του Σταύρου την δικιά του χαμένη μητέρα
Αρχή της καινούριας σχολικής χρονιάς. Βρισκόμαστε σ’ ένα από τα προάστια του Παρισιού, σ’ ένα πολυφυλετικό λύκειο. Ο Francis είναι καθηγητής της γαλλικής γλώσσας. Νέος σε ηλικία θέλει να βοηθήσει τους μαθητές του (των οποίων το μαθησιακό επίπεδο είναι αρκετά χαμηλό) χρησιμοποιώντας φιλελεύθερες εκπαιδευτικές μεθόδους, μη μένοντας αυστηρά προσκολλημένος στο πρόγραμμα. Τον ενδιαφέρει να έχει καλές σχέσεις με τους μαθητές του και προσπαθεί να εμπνεύσει σεβασμό και όχι να τον επιβάλλει. Ο απολογισμός των μεθόδων του θα γίνει στο τέλος της χρονιάς.
Η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του εκπαιδευτικού-συγγραφέα Φρανσουά Μπεγκοντό ο οποίος «υποδύεται» τον εαυτό του στο φιλμ, κάτι που ισχύει και για αρκετούς από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (όλοι τους είναι ερασιτέχνες).
Αναμφισβήτητα το φιλμ αγγίζει πολλά και καυτά θέματα: η σχέση καθηγητή-μαθητών, το πολυφυλετικό σχολείο, η ενσωμάτωση των μεταναστών, το εκπαιδευτικό σύστημα, ο ρατσισμός μεταξύ των ίδιων των παιδιών όταν προέρχονται από διαφορετικές χώρες.
Η συμφιλίωση είναι το θέμα της νέας, εξαιρετικής, ταινίας «Invictus[2]» του Κλιντ Ιστγουντ. Η συμφιλίωση ανάμεσα στη λευκή μειονότητα των Afrikaners και τους μαύρους της Νότιας Αφρικής που κατάφερε να υλοποιήσει έως έναν μεγάλο βαθμό ο πρόεδρος της χώρας, Νέλσον Μαντέλα, εκμεταλλευόμενος το παγκόσμιο παιχνίδι ράγκμπι της νοτιοαφρικανικής ομάδας Springbok, εθνικό σύμβολο των λευκών και στόχο μίσους των μαύρων.
Η ταινία, βασισμένη στο βιβλίο του Τζον Κάρλιν «Παίζοντας ενάντια στον εχθρό: Ο Νέλσον Μαντέλα και το παιχνίδι που έφτιαξε ένα έθνος», εκτυλίσσεται το 1995, λίγο μετά τη λήξη της πολιτικής του απαρτχάιντ, όταν ο Νέλσον Μαντέλα εκλέγεται πρώτος μαύρος πρόεδρος της χώρας. Ηταν μια κρίσιμη περίοδος, όπου πολλοί περίμεναν κάτι φρικτό να συμβεί ανάμεσα στους ακροδεξιούς εθνικιστές λευκούς και μερίδα των μαύρων υποστηρικτών του Μαντέλα που ζητούσαν εκδίκηση για τη βία και τον εξευτελισμό που είχαν υποστεί στη διάρκεια του απαρτχάιντ.
Ομως ο χαρισματικός ηγέτης, πιστεύοντας πως η εκδίκηση θα οδηγούσε σε καταστροφή, κατάφερε να πείσει τον γιο λευκών ρατσιστών και αρχηγό των Σπρίνγκμποκ, Φρανσουά Πινάρ, να οδηγήσει την ομάδα του στην κατάκτηση του παγκόσμιου κυπέλλου. Παρόμοια γιγαντιαία προσπάθεια χρειάστηκε ο Μαντέλα να κάνει για να πείσει τους συμβούλους και τους οπαδούς του που μισούσαν τους Σπρίνγκμποκ, θεωρώντας τους ένα από τα χειρότερα σύμβολα του απαρτχάιντ.
Ο Φρίμαν στο ρόλο του προέδρου Μαντέλα και ο Ματ Ντέιμον ως Φρανσουά Πινάρ, ο αρχηγός της νοτιοαφρικανικής ομάδας «Springbok», εθνικό σύμβολο των λευκών και στόχος μίσους των μαύρων.
Δουλεύοντας με τον Μαντέλα
Ο 72χρονος Φρίμαν, που η ηλικία του είναι περίπου ίδια μ' εκείνη του Μαντέλα στην ταινία, κατάφερε όχι μόνο να δώσει τον τόνο και τον ρυθμό της φωνής και το όλο παράστημά του, αλλά και τη χάρη, την ευγένεια, την πίστη και τη σιγουριά, μαζί και την αίσθηση της μοναξιάς, του μαύρου ηγέτη. Σ' αυτό βοήθησαν και οι συναντήσεις του μαζί του. «Ο ίδιος ο Μαντέλα μου το ζήτησε», ανέφερε ο ηθοποιός, «κι έτσι κι έγινε». Προσθέτοντας: «Ως ηθοποιός αναζητάς στοιχεία που έχουν σχέση με το σώμα και το όλο παράστημα του προσώπου: πώς στέκεται, πώς περπατάει, πώς μιλάει. Λεπτές αποχρώσεις, κινήσεις που τον χαρακτηρίζουν. Η εσωτερική ζωή του βγαίνει από τις σελίδες του σεναρίου. Δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτεται. Εχεις ένα σενάριο και εμμένεις σ' αυτό και το σενάριο θα σε πληροφορήσει για τα πάντα».
Footnotes
Ο τίτλος «Invictus» είναι λατινική λέξη που σημαίνει «ακατανίκητος» και προέρχεται από ένα ποίημα του 1875 του βρετανού συγγραφέα Γουίλιαμ Ερνεστ Χένλι, πηγή έμπνευσης για τον Μαντέλα στη διάρκεια των 27 χρόνων που βρισκόταν στη φυλακή. ▲
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul. ▲
Comments (0)
You don't have permission to comment on this page.